Bevrijdingsdefilé

Het is al weer 2 weken geleden dat we de bevrijding hebben gevierd. Toch wilde ik nog even een paar foto's laten zien van deze dag die we voornamelijk in Wageningen hebben doorgebracht. De herdenking wordt hier altijd groots gevierd en we bezoeken dan ook jaarlijks het bevrijdingsdefilé. Deze keer kregen we de kans om een gesprek aan te gaan met 2 Britse veteranen uit de tweede wereld oorlog. Beide waren op 6 juni 1944 in Normandië aan land gekomen op Sword beach(zie mijn Normandië site). Bijzonder om mensen te ontmoeten die voor onze vrijheid hebben gevochten.

Britse veteranen laten de medailles aan Blutch-dochter zien.
Zwaar materieel kwam voorbij denderen tijdens het defilé.
Blutch-zoon genoot ontzettend van de muziekkorpsen...

Meer foto's zijn te vinden op http://bevrijding.blutch.nl

Een paar dagen Schwarzwald!

Afgelopen week hebben we een aantal dagen bij vrienden in zuid-Duitsland gelogeerd. Onze gastheer liet ons vol trots zien in watvoor prachtige omgeving we waren aangeland. De dag na aankomst een ritje met de trein naar Stuttgart om daar bijna alle soorten Mercedessen te bewonderen die ooit gemaakt zijn.

Prachtig om te zien... maar vermoeiend! Het restaurant was bij de uitgang van het museum waardoor we pas om 16:30 aan onze lunch begonnen. Pffff...

Vervolgens begaven we ons in het feestgedruis van het Frühlingsfest. Een enorme kermis met veel bratwurst en bier. Wij lieten het bij braadworsten en de botsauto's. De jeugd dacht daar heel anders over, deze stortte zich met veel kabaal in de tenten met lange tafels gevuld met bier en kip.
We mochten gratis met onze kinderen mee in de draaimolen volgens een reclamebord(zie foto rechts). Okay, het is gratis maar dit gaat zelfs voor ons Hollanders te ver!

De volgende dag nog de prachtige omgeving van het Schwarzwald bewonderd en een schilderachtig dorpje bezocht. Als laatste (hoogte-)punt stond een bezoek aan een hoge uitkijktoren op de agenda. Hiervoor moesten we eerst een behoorlijke wandeltocht maken waarna we onszelf 35 meter naar boven moesten slepen. Blutch-v had tijdens de wandeltocht al kenbaar gemaakt dat ze nogal hoogtevrees heeft dus ik verwachtte niet dat ze die 35 meter omhoog nog zou volbrengen. Tot mijn grote verbazing stond ze na een poosje al bibberend van angst naast me boven in de toren. Toen kwam ze erachter dat ze een verkeerd besluit had genomen. Dit hoogtepunt bleek een dieptepunt te worden. De paniek was in haar gezicht af te lezen. Hoe kom ik zo snel mogelijk weer beneden? Gelukkig had ze veel steun aan Blutch-dochter die enorm meeleefde met haar moeder(zie foto)

Na een moeizame terugtocht met knikkende knieën hadden we wel een schnitzel verdient(die we uiteindelijk niet konden betalen aangezien onze creditkaarten en betaalpassen niet als betaalmiddel werden geaccepteerd).
Al met al een zeer geslaagde korte vakantie....